Τα νερά από τις βροχές και τα χιόνια τροφοδοτούν τη λεκάνη Μυγδονίας. Ένα μέρος των νερών αυτών κατεισδύει σε μεγάλα βάθη όπου και θερμαίνεται. Η αυξημένη θερμοκρασία του νερού διευκολύνει την κίνησή του προς την επιφάνεια δια μέσου μεγάλων ενεργών ρηγμάτων. Κατά την ανοδική του πορεία προς την επιφάνεια καθώς έρχεται σε επαφή με διαφορετικά πετρώματα, αποκτά φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά τα οποία του προσδίδουν βιολογικές δράσεις, οι οποίες και αξιοποιούνται στη φροντίδα της ανθρώπινης υγείας.
Η ιστορία των λουτρών του Λαγκαδά είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις κοινωνικές συνθήκες, τις παραδόσεις, την τέχνη και τον πολιτισμό, όπως διαμορφώθηκαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Οι πρώτες εγκαταστάσεις λουτροθεραπείας στην περιοχή του Λαγκαδά, χρονολογούνται από το 900 μ.Χ. και φέρονται να κατασκευάσθηκαν από τον στρατιωτικό γιατρό του Βυζαντίου Ιουστινιανό. Σήμερα σώζονται και βρίσκονται σε χρήση δύο βυζαντινές δεξαμενές του 900 και του 1400 μ.Χ. Γεωγράφοι και περιηγητές αναφέρονται κατά το 1670 μ.Χ. στις Βυζαντινές εγκαταστάσεις, με ιδιαίτερη αναφορά στο «θαυμάσιο μαρμάρινο ομαδικό λουτήρα». Η συστηματική οργάνωση των λουτρών άρχισε το 1925. Από το 1920 έως το 1938 τα λουτρά γίνονται αντικείμενο μελετών κορυφαίων Ελλήνων και ξένων επιστημόνων. Την περίοδο αυτή έχουμε την πρώτη επιστημονική έρευνα που αφορά τα γεωλογικά χαρακτηριστικά του χώρου, τη χημική ποιότητα και τις θεραπευτικές ιδιότητες του ιαματικού νερού.
Το 1924 ο διακεκριμένος χημικός και διευθυντής του Γενικού Χημείου του Κράτους Μ.Περτέσης επισκέφθηκε το λουτρότοπο του Λαγκαδά και έκανε τις πρώτες αξιόπιστες φυσικοχημικές παρατηρήσεις, τις οποίες μέχρι σήμερα οι ειδικοί παίρνουν ως βάση για να κάνουν συσχετίσεις για τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά του νερού. Η υδροθεραπεία στα ιαματικά νερά του Λαγκαδά ασκείται με τους κανόνες της Ιατρικής τέχνης και επιστήμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου